MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

İSTANBUL AĞRISI
Attilâ İlhan

İSTANBUL AĞRISI


Kanatlarý parça parça bu aðustos geceleri
Yýldýzlar kaynarken
Þangýr þungur ayaklarýmýn dibine dökülen
Sen
Eðer yine Ýstanbul’san
Yine kan kopuklu cehennem sarmaþýklarý büyüteceðim
Pançak pançak þiirler tüküreceðim
Demek yine ben
Limandaki direkler ormanýnda bütün bandýralar ayaklanýyor
Kapý önlerinde boyunlarýný bükmüþ tek tek kafiyeler
Yahudi sokaklarýný aydýnlatan Telaviv þarkýlarý
Mavi asfaltlara çökmüþ
Diz baðlýyor
Eðer sen yine Ýstanbul’san
Kirli dudaklarýný bulut bulut dudaklarýma uzatan
Sirkeci Garý’nda tren çýðlýklarýyla býçaklanýp
Ýntihar dumanlarý içindeki Haydarpaþa’dan
Anadolu üstlerine bakýp bakýp
Aðlayan
Sen eðer yine Ýstanbul’san
Aldanmýyorsam
Yakalarý karanfilli ....... eðer beni aldatmýyorsa
Kulaklarýmdan kan fýþkýrýncaya kadar
Yine senin emrindeyim
Utanmasam
Gözlerimi damla damla kadehime damlatarak
Kendimi yani þu bildiðim Atilla Ýlhan’i
Zehirleyebilirim
Sonbahar karanlýklarý tuttu tutacak
Tarlabaþý pansiyonlarýnda bekarlar buðulanýyor
Ýmtihan çýðlýklarý yükseliyor üniversite’den
Tophane Ýskelesi’nde diesel kamyonlarý sarhoþ
Direksiyonlarýnýn koynuna girmiþ býçkýn þöförler
Uykusuz dalgalanýyor
Ulan Ýstanbul sen misin
Senin ellerin mi bu eller
Ulan bu gemiler senin gemilerin mi
Minarelerini kürdan gibi diþlerinin arasýnda
Liman liman götüren
Ulan bu mazot tüküren bu dövmeli gemiler senin mi
Akþamlar yassýldýkça neden böyle devleþiyorlar
Neden durmaksýzýn imdat kývýlcýmlari fýþkýrýyor
Antenlerinden
Neden
Peki Ýstanbul ya ben
Ya mýsralarýný dört renkli duvar afiþleri gibi boy boy
Gümrük duvarlarýna yapýþtýran yolcu abbas
Ya benim kahrým
Ya senin aðrýn
Aðýr kabaralarýnla uykularýmý ezerek deliksiz yaþattýðýn
Çaresiz zehirler kusan çýlgýn bir yýlan gibi
Burgu burgu içime boþalttýðýn
O senin aðrýn
O senin
Eðer sen yine Ýstanbul’san
Yanýlmýyorsam
Koltuðumun altýnda eski bir kitap diye götürmek istediðim
Sicilyalý balýkçýlara Marsilyalý dok iþçilerine
Satýr satýr okumak istediðim
Sen
Eðer yine Ýstanbul’san
Eðer senin aðrýnsa iðneli beþik gibi her tarafýmda hissettiðim
Ulan yine sen kazandýn Ýstanbul
Sen kazandýn ben yenildim
Kulaklarýmdan kan fýþkýrýncaya kadar
Yine emrindeyim
Ölsem yalnýz kalsam cüzdaným kaybolsa
Parasýz kalsam tenhalarda kalsam çarpýlsam
Hiç bir gün hiçbir postacý kapýmý çalmasa
Yanýlmýyorsam
Sen eðer yine Ýstanbul’san
Senin ýslýklarýnsa kulaklarýma saplanan bu ýslýklar
Gözbebeklerimde gezegenler gibi dönen yalnýzlýðýmdan
Bir tekmede kapýlarýný kýrýp çýktým demektir
Ulan bunu sen de bilirsin Ýstanbul
Kaç kere yazdým kimbilir
Kaç kere kirpiklerimiz kasaturalara dönmüþ diken diken
1949 Eylül’ünde birader mirc ve ben
Sokaklarýnda mohikanlar gibi ateþ yaktýk
Sana taptýk ulan
Unuttun mu
Sana taptýk.
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.