KAPTAN

eflatun gözlerin olduðunu bilmiyordum

gece yarýsýný yaþamaktan yorgunum

ayazýn avucunda unutmuþtun ellerini
önünden geçtiðim halde beni tanýmadýn
ben deðiþtim biliyorum hem sakal býraktým
þiirlerim kül rengi kumrular gibi uçuþuyorlar
bakýr çalýðý göklere katiyyen tahammülüm yok
hele paris’in gökleri aklýmý baþýmdan alýyor
bana seni senden evvelki poitiers’li kýzý
hatýrlatýyor

ayazýn avucunda unutmuþtun ellerini

karanlýðýn arkasýnda kývýlcým gözlü orospular
gölgelerine yaslanmýþ evliya gibi bekliyorlar

ýþýklar kýrmýzý yandýðý zaman duracaksýn

ben deðiþtim biliyorum hem sakal býraktým
soðuk gözlerinde buðulanmýþtý ölsen tanýyamazdýn
hatta ricardo bile hani vatansýz ricardo
burnumun dibinden geçti geçen gün beni tanýyamadý
oysa au vieux chatalet’de akþam sabah beraberdik
üçümüz viyana kahvesi ve sýcak rom içerdik
üstelik o krapfen severdi güzel olurmuþ rivayet
neden ve nasýl sevdiðini anlayamadým gitti

yalnýzlýktan da kurtulup yalnýz kalmak isterim

montmarte metrosu civarýnda seni gözden kaybettim
o zenci yine arkanda mýydý hiç dikkat etmedim
aðzýnda yoksul bir ýslýk ýslak bir cigara gibi
sidney bichet’nin caz havalarýný çiðneyip tüküren
o saklasýn varsýn seni sevdigini biliyorum ben
yüzünün renginden geliyor bütün üzüntüsü

bir gazete aldým ama evde okuyacaðým

kahvelerden birine girip bir grog ýsmarlasam
seni öldürmek için çareler tasarlasam
sükut bembeyaz buz tutsa býyýklarýmda
ve türküm kaybolsa sessizliðin hýrçýn türküsü
ve ben unutulsam yazdýðým þiirler
senin için yazdýklarým herkes için yazdýklarým
eski padiþahlar gibi unutulsa birer birer
ve ben seni unutsam hiç hatýrlamasam
ellerim oldum olasýya seni unutsalar

yarý gecenin içinden bir zenci sütbeyaz bakýyor
rue lafatette’de dünden bugüne geçiyorum
eflatun gözlerini bir grog kadehinde unuttum
Sosyal Medyada Paylaşın: