yüksekkaldýrým’da bir akþam maria missakian’i düþündüm eðer kendimi býraksam yaðmur olabilirdim yaðardým
kasým’da bir çýnar olurdum yaprak yaprak dökülürdüm kalbimi sýký tutmasam
döküp saçýp boþaltsam içimde yükselen þiiri kaldýrýmlara döküp harcasam gözleri balýkçýl gözleri dudaklarýnda tutup rüzgarý maria missakian adýnda biri gelse göðsüne kapansam
yine akþam oldu attilâ ilhan üstelik yalnýzsýn sonbaharýn yabancýsý belki paris’te maria missakian avuçlarýnda bir çarmýh acýsý gizlice bir sefalet gecesi çocuðunu boðarmýþ gibi boðup paris’i sana kaçmayý tasarlar her akþam
Sosyal Medyada Paylaşın:
Attilâ İlhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.