ANNEM YOK ARTIK -2

Anne diyemeyeceðim artýk bir baþkasýna,
Sesimin anneme seslenirkenki tonuyla
Tatil dönüþlerinde annemin uðrayacagým evi yok,
Beni seven birileri olacak mý yine de
Gidip koþulsuz uzanacaðým bir yatak,
Saçlarýmý okþayacak bir el
Ama ben anneme de bütün bütüne
Býrakamadým kendimi
Saçlarýmý okþarken,yorulur þimdi
Býrakýr þimdi diye düþünürdüm
Ve çýlgýnca yaramaz,beyni boþ
Denecek kadar yaramaz,
Ve hastalýklý denecek kadar duyarlýklý
Bir çocuktum çocukluðumda
Dizlerine oturduðum birgün,indim utanarak,
Kýsa pantolonumdan fýrlayan
Ve bana artýk büyümüþ gelen dizlerimle
Oysa ilkokul ikide ya var ya yoktum daha
O zaman tanýdým sonsuz geniþ caddelerini Kars’ýn,
Sonsuz geniþ göðünü ve o zamanlardan kaldý
Yüreðimde sonsuz bir uçurum duygusu
Annem hiçbir zaman bilmedi bunlarý
Yüreði büyümüþ bir çocuktum ben
Gizli gizli ne kadar çok aðladým
Bir gün öleceðini düþünerek onun
Annem yok artýk,
Onun yüreðindeki ben de yokum,
Yani annemle tanýmlanan ben de öldüm onunla
Þimdi,
Yeni bir tanýma alýþtýrmalýyým kendimi,
Þimdi ,
Ben kendimi düþünmezken bile
Kim düþünür beni..
Sosyal Medyada Paylaşın: