ANNEM YOK ARTIK

Annem yok artýk.Beni düþünen kalbi yok.Bitti.
Umutsuz olmak istemiyorum.
Umutsuzluðun bir çýkar yol olmadýðýný biliyorum.
Annem yok artýk,yeryüzü çok gördü onu,
Kalabalýðýn arasýnda kuþ gibi çýrpýnan varlýðýný
Çok gördü
Dalgýn yüreðini çok gördü
Bizim için çarpan,kaygýlarla dolu yüreðini.
Annem yok artýk.Bu kesin.Gelinecek bir yere gitmedi.
Ýþte geldim çocuklar demeyecek
Nasýlsýn yavrum demeyecek
Sobanýn yanýnda oturup uzatmayacak yorgun ayaklarýný,
Sabah kahvaltýlarýnýn masasý olmayacak artýk,
Yine gel demeyecek,
Çýkarken ben kapýdan, çýkýp karanlýða karýþýrken
Yeni bir dönemi baþladý ömrümün,
Annemin olmadýðý dönemi,
Onu yüreðimin üstüne nasýl bastýrmak
Ýstediðimi bilemeyecek artýk.
Gençlik dönemleri birþey anlatmýyor bana,
Aklýmda hep son dönemlerinin annemi
Hayatým sürüp gidecek,annem olmadan,
Çocuklarým olduðunda onlara annemi anlatabileceðim
Sadece.
Fotoðraflarýna bakacaklar,
Ufarak,biraz mahsunca bir kadýn
Küçücük tozlu pabuçlarýyla merdivenleri týrmanýp
Kapýmý açýp girmeyecek
Yüreði dopdolu,trafikten insanlardan þaþkýn,
Kocasýna sýðýnan biraz bütün fotoðraflarýnda
Hayatým rüzgar gibi akýp geçiyor,
Uðultulu bir rüzgar gibi akýp geçiyor hayatým..
Sosyal Medyada Paylaşın: