Bir bilsen seni nasýl özlemiþim
Yerini kimseler dolduramaz
Yokluðun zifiri daye
Baktýðým her yer kanýyor
Kimse sen gibi sahiplenmedi
Hesapsýz kitapsýz sevmedi
Boynum hep bükülü kaldý
Dudaklarýma iliþen
Tebessümler emanet
Sensizliðin zemheri vurdu
Gazel baðýnýn gülü oldum
Zamansýz kurudu gülün
Bir bilsen;
Seni ölesiye özlemiþim anne
Yokluðunun acýsý
Ýçimde dallanýp budaklanýrken
Derdime dert eklenip bin oldu
Yarým yaným öksüzlüðe aðladý
Pejmürde duruþum
Hayata meydan okurken
Umutlar saklandý köþe bucak
Ýçimdeki acýyý gülüþlerim maskeledi
Oysa herkes beni mutlu bildi
Yüreðimde tufanlar koparken
Gözlerimden nehirler aktý
Bedenimde yaþayan ölüyü
Kimseler görüp bilmedi
Suskunluðumda daye
Ölüme ezgiler yaktým
Aðýt olup dilere düþtü
Sensizlik ne yaman yakarmýþ
Ne çok yaram var döþümde
Bu günde sensizliðin acýsýna aktý
Ahhh bir bilsen;
Seni ölesiye özlemiþim anne
ASMEROZ-62
GÜLÞEN POLAT
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.