sönüyor masamda mumla yanan ümitlerim
bu yüzdendir kanatlarýmýn kýrýlmasý kadýným
gözyaþlarým akýyor aðlýyorsam sessiz
sakýn umursama hüznümü
þavkýsýn ateþ’in yansýsýn daðlara
günümü örtsün suretin daðýlsýn sis
göðsünü doldursun baharýn neþesi
þiirlere yansýsýn ay ýþýðýnda
su akýþýnda durulsun
debreþsin huzurun
tebessüm belirsin gül yüzünde
düþünme geçmiþi her zaman; gül
buluta karýþýyor çýðlýðým dönüyor sana
sýrlara amade büküyorum boynumu
ilk yaktýðýn ateþ
kor oldu yaktý kalbimi
çevremde her þeye
kaderime lav düþtü
dizimde fer kalmadý
güle kesildi arzular
aný kalayým diyorum
gözlerinin kýyýsýnda
suya deðer ayaklarým mahþeri köpüklere
sessizce ayrýlýrým kuytularýndan
kesilen bir damar gibi boþalýr akar
kalp bozguna uðrar içre içre
izlersin gün batýmý akýþýmý
maverâya býrakýr bendimi hýrçýn sulara
iþte o an farz etki akan benim derya’da
sana el sallayýp
gidiþime; gül
gül yok;
bir veda var vazonun içinde
bir kaç þiiri süsledim yüreðine býraktým
içimde bir sýzý bir günah soluðu
sarýldým terkedilmiþ ýþýltýlý hülyalara
çaresiz kabardý acýlarým o büyülü bakýþla
bu kenti sessiz sedasýz
terk ediþime; gül
ecel rýhtýmýna yanaþtýðýnda bir gemi
gök kararýr þimþek çakar gözümde
biliyorsun toprak özünde insan
küstüysem hayata aniden
ölüyorsam; gül
özlemiþim bilemezsin kýrmýzý gülleri
toprak altýnda bile kokusu buram buram
anlýyor iþte o vakit mezarýmýn baþýnda
dua ediyor ömrümü uðruna
verdiðim o; gül
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.