GÖNÜL VURGUNUM

Nergis çiçeklerinin kokusu odama dolunca
Gözlerim açýlýyor
Çocukken korktuðum çaresiz kaldýðým
Zamanlarda sýðýndýðým
Anamýn koynundaki
Aðlak gecelerimden birindeyim
Gözyaþlarým izinsiz akmýþ yastýðýma

Kalem tutuklu kaldý
Uyuþmuþ parmaklarýmýn ucunda
Baðýþla sevgilim
Esrik cümleler düþürüyorum payýna

Zamansýz üþümelerdeyim
Hayre alamet deðil bu nöbetler

Ne zormuþ kadýnýn olmak

Sana varmaya çalýþtýkça rüyalarým bile
Geçit vermiyor
Barikatlar konuyor önüme
Kýrýþmýþ yýllar peþimi býrakmýyor
’Diyet ödemen gerek’ diyor
Ter içinde dudaklarýmý kanatarak uyanýyorum

Topraðýmýn kokusu gibi
Ýçime çektiðim gönül vurgunum

Boðulmadan med-cezirlerimde yüzebileceksen
Islanmaya hazýrsan hýrçýn dalgalarýmda
Cemre olup
Yüreðine düþmeye geliyorum

Aþk yangýný bunun adý
Okyanus söndüremez gönülde ki yangýný
Bu aþkýn kimyasý yakýcý
Yanmaktan korkmuyorsan sevgili
Tut yüreðimi

Baský kurma
Zorlama
Sýnama beni
Solduracaksan gül tenimi
Aðlatacaksan deniz gözlerimi
Uyandýrma
Býrak düþlerinde kalayým




Sosyal Medyada Paylaşın: