TATYOSUN KAHRI

son yolcunun adý attila ilhan’dý
miyoptu kýsa boylu bir adamdý
dostu yoktu yalnýzlýðý vardý
yazý makinasýyla binmiþti
bizimle konuþmaktan çekinmiþti
gözlerini görseniz korkardýnýz
polis’ten kaçýyordu derdiniz
bir cinayet iþlemiþti derdiniz
halbuki kendinden kaçýyordu

tatyosyan’la arkadaþ oldu
güvertede birlikte gördük
hýrsýzlama durduk dinledik
ermeni sicim gibi aðlýyordu
karýsý marsilya’da kalmýþtý
çocuðu karýsýnda kalmýþtý
anasý istanbul’da bekliyordu
palermo feneri parlýyordu

tatyos’u iki polis getirdiler
marsilya’daydýk kýþtý kýyametti
rýhtýma kelepçeli getirdiler
mistral zehir kusuyordu
deniz bildiðiniz felaketti
bölük pürçük akþam oluyordu
tatyos’u göz hapsine koydular
katiyen cigara içiyordu

“dövülmüþ süt gibi yorgunum
geceleyin kapýmý çalsalar
öyle telaþ telaþ uyanýyorum
iflahýmý kesti fransýzlar
taþlarýn üstünde yattým
karýmla konuþturmadýlar
üç günde bütün ihtiyarladým
üç gün dua ettim küfrettim
beni süreceklerdi biliyordum”

tatyos’un camlarý kýrýlmýþtý
vapur ecel teri döküyordu
gizli gizli þimþek çakýyordu
haham levi dua ediyordu
tatyos’un kahrýný anlamýþtý
allah da anlasýn istiyordu
allah tatyos’u görmüyordu
ellerini kana bulamýþtý

tatyos’un üç cigarasý olursa
ikisi mutlaka bizimdi
iki göz gibi birbirimize yakýndýk
ayný kahýrla bakýyorduk
ayný sancýyý çekiyorduk
bindiðimiz bu gemi batsa
çýrpýna çýrpýna boðulsak
allah bilir ki sevinirdik
yalnýz çocuklardan utanýrdýk
madem ki ölmemiz lazýmdý


“aþkale’de kel bir dað vardý
nefesimi keserdi týkanýrdým
beni varlýk vergisi yýktý
üç sefer askerlik ettim
gözüme kargalar konardý
elimde deðildi ne yapayým
marsilya uzakta duruyordu
macera beni çekiyordu
istanbul’u sevmiyordum
alýp baþýmý gidecektim”

attila ilhan bir þiir yazacaktý
herifin yüreði delinmiþti
içi taun gibi uðulduyordu
tatyos’un kahrýný yazacaktý
sýrýlsýklam utanacaktýk
tatyos mutlaka mesut olmalýydý
ömründe bir dakika olmalýydý
o dakika mesut olmalýydý
bunun çaresine bakmalýydýk
yoksa yüzümüz olmazdý
doðru dürüst ölemezdik
ölüler bizi ayýplardý
Sosyal Medyada Paylaşın: