HÜCRE

koynunda gecenin býcakladýðým hasretlerim
hücremde gezinen esaretlerim
beni senden ayýrsada gurbetlerim
sana olan aþkýn içindeydi ilelebetlerim

kah savrulur düþerim
sonbaharýn sarýsýna kalýr düþlerim
voltasýný attýðým sensiz yürüyüþlerim
anýlarýndý hep açýk görüþlerim

küflenmiþ ranzam da küsmüþ bana
küsüþü üstünde yatmadýðýmdan
yatmayýþým seni hatýrladýðýmdan
hükümler giymiþim sana

tesbihim daðýlýr göðsüm aðrýr
bir örümceðin aðýna takýlýr
aydan çaldýðým ýþýklarým
daralýrken hücremdeki duvarlarým

ateþ böcekleriydi belki bu þehri aydýnlatan
sol yanýmdaki yavaþlayarak atan
hasretindi beni parçalayan paralayan
þimdi sendin bu duvarlarýmý aðlatan

tel örgülere takýlýr ümitlerim
þafaðýn vakti belki yok
þimdi karanlýkta kalan anýlarýn var
birde hücreme astýðým prangalarým....

görüþ günüm düþlerim
de hadi gel iþte
bekletme
beni hücremde üþütme ...

gel iþte düþlerim hücremdeyim....




Sosyal Medyada Paylaşın: