Sýrrýnla süslediðin perdeyi aralayýp Gözlerine son defa bakmaya yemin ettim. Aldýðýn her nefesi ömrüme küfür sayýp Var olduðun her yeri yakmaya yemin ettim.
Kararmýþ gökyüzüme küskün bir ay doðarken Gözyaþým yüreðime yaðmur olup yaðarken Mecnun`un gözlerine çaðlayanlar sýðarken Çöllere vaha olup akmaya yemin ettim.
Artýk anmasýn diye dilim aþkýn adýný En uzak yýldýzlara baðladým muradýný. Ve göðsüme sýðýnmýþ bir turna kanadýný Her sabah yoklamaktan býkmaya yemin ettim.
Güneþi buza kesmiþ sevda denen mevsimden Düþlerimi maziye hapseden bir resimden Hem dünden, hem bugünden; hem en son adresimden Kýrgýn bir "elveda"yla çýkmaya yemin ettim.
Sýrtýma yükleyerek "hoþçakal" kelamýný Elimle imzalarken ayrýlýk ilamýný, Þarkýmýza yükleyip isminin anlamýný Karanlýk bir zindana týkmaya yemin ettim.
Yorulmuþ bedenime bir iþ daha yükleyip Küskün umutlarýma bin bir hüzün ekleyip Hasretin yollarýnda gece gündüz bekleyip Alnýnýn ortasýna sýkmaya yemin ettim.
Çünkü miras býrakýp gecenin siyahýný Yüreðime doðrulttun ayrýlýk silahýný. Bense öksüz koyduðun aþkýn tek günahýný Vefasýz yüreðine yýkmaya yemin ettim.
Yazdýðým tüm þiirler yokluðuna hitapken Noktalarým anlamsýz virgüllerim bitapken Aþk dediðim, önsözü yarým kalmýþ kitapken Son sözüne ismimi sokmaya yemin ettim. Sosyal Medyada Paylaşın:
Yavuz Dogan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.