Korkunun korkusuyken Sýrat`ýn yol sýzýsý Kimisi mezarýndan Korkuyu kazýr gelir. Kiminin gece gibi simsiyahken yazýsý Kiminin manzarasý Kevser’e nazýr gelir. Kiminin nefesini yok sayarken bazýsý Kimisi þanslý doðar Kýsmeti hazýr gelir. Kiminin yalnýzlýkla var olurken yazgýsý Kimini dost terk eder; Kimine Hýzýr gelir.
- Rivayet -
" Terk edilmiþ rüyalar, aðlýyor mudur sahi? "
Rivayet edilir ki, tüm mutsuz çocuklarýn Damlayan gözyaþýný Küçük bir peri almýþ. Rivayet edilir ki, solmuþ tomurcuklarýn Bahara küskünlüðü Kardelenlere kalmýþ. Rivayet edilir ki, ömrün en son nefesi Yangýnlar ortasýnda Yemyeþil kalan dalmýþ. Rivayet edilir ki, sevdanýn yitik sesi Mutluluðu ararken Kaybolan bir sandalmýþ.
- Kaygý -
" Peki yaðmur yaðarken, kim tutar yýldýzlarý? "
Hiç kimse, bir kabusun karanlýðý altýnda Gördüðü mutlu düþe " Hayýr " demedi henüz. Hiç kimse karanlýðýn, mutsuz saltanatýnda Yýldýzsýz gökyüzüne Gün dilemedi henüz. Hiç kimse bilmese de, kovulduðumuz yerin Suçuna ortak Adem, Lokma yemedi henüz. Hiç kimse duymasa da, isyan etmiþ Azer`in Günah kabul ettiði Sevabý " yedi " henüz.
- Sorgu -
" Uykularýn korktuðu kabus korkar mý peki? "
Akarsular denizde durulunca biterken Ardýnda öksüz kalmýþ Sel susar mý acaba? Kuþlarýn ömrü bir gün, vurulunca biterken Kanadý yara almýþ Eþ uçar mý acaba? Hayat bitmiþ bir günün yorulduðu kadarken Topraðýn diz çöktüðü Nefes var mý acaba? Kabir tüm günahlarýn sorulduðu kadarken Vücudun son adresi Kefen dar mý acaba? ...
- Hayat -
" Çemberin yarýçapý, hayatýn merkezidir."
Yorgun ütopyalarýn kulaklarý saðýrken Mülteci bir seferden " Geri dönüþ " tü hayat. Ömrün taþýdýðý yük bedenine aðýrken Hayaller meçhul oldu, Düþe dönüþtü hayat. Yýldýzlar can verirken tutulan dilek gibi Gerçek olmasý için Beklenen "düþ"tü hayat. Ama halesi kýrýk, yorgun bir melek gibi Kanadýndan vuruldu Gerçeðe düþtü hayat.
- Yazgý -
" Saatlerin akrebi suç kadar zehirlidir. "
Vakitsiz gidenlerin geriye döndüðü an Kimine biraz erken Kimine geç olacak. Çünkü günün ardýndan,avuçlarýnda kalan Bazen bir gülümseyiþ Bazen bir " hiç " olacak. Her gün doðsa da güneþ, sis çöktüðünde yalan; Ve karanlýðýn hükmü Mutlak sonuç olacak. Saatlerin önünde secde etse de zaman Öyle bir hüküm ki bu, Cezasý suç olacak!
-Yargý-
" Kelebeklerin ömrü kime göre bir gündür? "
Harcadýðýn günlerin hesabýný öderken Ruh, kiralýk bedenden Çekilir yavaþ yavaþ. Hayaller ufka doðru aðýr aðýr giderken Hatýralar duvardan Sökülür yavaþ yavaþ. Ömür denen aðacýn son yapraðý düþerken Aðýrlaþan dallarý Bükülür yavaþ yavaþ. Hayat yolculuðunun son duraðý mahþerken Meleklerin gözyaþý Dökülür yavaþ yavaþ.
- Hüküm -
" Rüyalar uyanýrken uyur uyku dediðin. "
Doðduðun gün çýktýðýn yolculuðun ucunda Kapýlarý kilitli Bir þehir var elbette. Her sabah uyuduðun rüyanýn sonucunda Panzehiri etkisiz Bir zehir var elbette. Karanlýk gökyüzünün en umarsýz yerinde Yaðmurlarý aðlatan Bir nehir var elbette. Unutma, kaderin de; Defter-i Kebir’in de Altýna basýlacak Bir mühür var elbette.
Yavuz Doðan
21.10.2006
Ýstanbul Sosyal Medyada Paylaşın:
Yavuz Dogan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.