Pembe Beyaz

Bir kar yagar, etraf aydinlanir,
Soluk, kaygan bir dünya. Yalnizligin.
Sapanca’dan öteye Geyve’ye kadar,
Raylar piril piril, tren yilgin.

Ha bre üstümüze kar yagar,
Gittikçe büyür çilginligin!

Ellerin üþür, ellerin utanir,
Yüregin sevgiyle dolu. Öyle sicak!
Pencereden saçlarin uçuþur birden
Tren sarsilir gider koþarak.

Bulutlar geçer rüzgârla üstümüzden
Aþkimiz gibi baþlar bir saganak.

Bu vefasiz anilar unutulmaz, hatirlanir,
Arada yil var. Aklimda düþünceler.
Nasildi derim nasildi gözleri
Nasil bakar da aydinliga, güler!

Yagan kar gibi beyaz elleri,
Inceden bir de türkü söyler.

Hey, bir daha nasil yaþanir
O ele geçmez günler! Yok artik!
Ne öpüp okþamak ne bir þey
Ne içimizi dolduran bu sicaklik!
Sosyal Medyada Paylaşın: