Dayım Gül Takardı Gömleğinin Yakasına

Ve canlýymýþçasýna, hergün onu sulardý.
Yaðýz tenindeki su buharlaþsýn diye
Düðmeleri en býçkýn küfürlerle açardý:

Çiçekçiydi, yaprak bitlerini öldürmeyen.
Fotoðrafçý, savaþ yýllarýna rötuþ yapan.
Meddahtý, her akþam eve gülücükle gelen
Kumraldý, çocuklarý hep karýsýna çeken.
Uzun boylu, kendisine palto diktirmeyen.
Sebzeciydi, domatlarýný hiç yemeyen.
Ýþadamý, hasýrdan baþka minder bilmeyen.
Dindardý, ezan okunurken raký içmeyen.
Gözlüklüydü, gözleri daha da büyüyen.
Gezgin, Ýzmir’in parkelerini denetleyen.
Balýkçýydý, elleri suyla nasýr tutan.
Nikotinman, sigarasý baðlanarak uzayan
Diplomattý,kokteyle pantolonla giden.
Yatýrýmcý, geceleri ailesini besleyen.

Dayým gül takardý gömleðinin yakasýna
Seni görse, eminim, mutluluktan aðlardý.
Sosyal Medyada Paylaşın: