KARA GÖZLERİN

Kara gözlerindeki umut
Siyah saçlarý kadar karamsardý
ve kadere küsmüþtü O, bir kere
Sevgiyi öldürdü diye...
Sanki ona uzanan ellerde
Keskin bir býçak
Ha vurdu ha vuracak
Bu, benim karanlýklarým,
Bu benim sýrlarým diyor hep
Bir gün gelecek
Þefkatle kollarýna saracaklar...
Asýlsýz sevgilerdi onu yýkan aslýnda
Umutlarý umduðu gibi çýkmamýþ
Beklentileri hep korkularý olmuþ
Sanki bütün hayatý,
Kupkuru bir odadaymýþ kopamadýklarýyla..
Gülüþleri bir sigara içimi zamaný kadar az
Her nefeste biraz daha kýsalýrken
Bütün beklentileri
Duman duman uçuyorlardý.
Kurallar koymak isterken dostluklarýna,
Kurallarý bozduðunun farkýnda deðildi aslýnda...
Þimdi o gözlerde,
Vakitsiz yaðan yaðmurlar var,
Hasat mevsimi bitmiþ bahçelere
Saðnak saðnak yaðacaklar.,
Belki gönlünde gökkuþaðý açacak
Ama, altýndan çocuklar geçmeyecekler.
Su yerine zehir akacak ýrmaklarýndan,
Hiç kimse içmeyecek...
ya Ben,
Þimdilerde bir bað bozumu hüznü var içimde,
Üzümlerim gazap üzümü
Þaraplarýmsa gözyaþlarý...
Sen güz güneþinde, sanki kanadý kýrýk bir kuþ,
Konmuþtu bahçeme,
Ona þefkatle eðilirken
Pýr diye uçtu birden
Kýrýk sandýðým kanatlarýndaki sahtelik,
ve inancýmla birlikte.
Sosyal Medyada Paylaşın: