AĞIT

Bir sevdiðim güzel vardý, bu evrenden vazgeçti;
Sevdiðini yitirenin hali nice olur belli.
Fidan boylum, güvercin bakýþlým, þimdi n’etmeli?
Sevip koklamadým, doyamadým; benden vazgeçti.

Benim varýmdý o, benim tadým, benim ereðim;
Direðimdi, kýrýldý da çöktüm, bir oldum yerle.
Çýðrýþ caným, kuþlarla, böceklerle, bitkilerle;
Gel sevdiðim, gel güzelim, gel gülüm, gel direðim!

Rüzgarlar üþüttü onu, kuzeyden esen yeller,
Boz bulutlar öyle benzini soldurdu, dert deðil.
Bir sanýrým, bu sümbül o sümbüldür! elbet deðil.
Nazlý çiçeklerle bile açmaz onu bu iller.

Bu gamlý güz akþamý, yola düþmüþ hali midir?
Edalý boyuna göz mü deðdi, dil mi uzandý,
Ya ala gözlü görke yüzünü kimler kýskandý,
Üzerine eðildiði sular vebalý mýdýr?

Garip kiþi! gez git gayrý bu daðlarý dul, mahzun.
Bu daðlarýn güzeliydi o, güzellerin hasý.
Elbet garib olur garip kiþinin yavuklusu;
Büker de boyuncaðzýný kor gider melul mahzun
Sosyal Medyada Paylaşın: