ŞEHRİ GEZERKEN

Ya Üç þerefeli, ya Eski Cami,
Ya Sultan Selim, ya Sultan Süleyman,
Geziyorum burda sabahtan beri,
Sürüklüyor beni tarih ve zaman.

Boþ sokaklar, hüzün, vehim, heyecan...
Sanki her þey birden unuttu beni;
Asesler geliyor iþte arkamdan,
Kovalýyor beni bir yeniçeri.

Kaçýyorum, þurda ulu bir çýnar,
Ötede yolumu kesen bir konak;
Ne tarafa gitsem beni kovalar,
Ucu topuðuma deðen bir mýzrak.

Nereye yönelsem, kime sýðýnsam
Kafesler örülü, kapýlar kilitli.
Bir mescit, önünde yaþlý bir imam,
Kapýyý çekince o da seðirtti.

Þurasý bir terzi, þurasý berber,
Þurasý bir fýrýn, þurasý kapan.
Bu kadar ahali nereye gider?
Nerede saklanýr bu kadar insan?

Þurasý havuzlu kahvehaneydi,
Burada sohbetler, sazlar olurdu.
Buraya gelince dizim kesildi,
Ben durdum, arkamda bir ayak durdu.

O zaman öðrendim: Meðerse Hünkar
Gelirken, görmeye çýkmýþ Edirne;
Þehri gözetleyen karakulluklar,
Arkamdan soruyor: “Burda iþin ne? ”

Yavaþça arkama döndüm o zaman,
Omuzumda gördüm bir bildik eli.
Ansýzýn silkindim derin hulyadan,
Ben, tarihte eski bir Edirneli.
Sosyal Medyada Paylaşın: