Siz, aðaçlar, elbet beni bildiniz, Ben sizden ayrýlmýþ yürür bir dalým. Ey çamlar, köknarlar, ey yeþil deniz. Ben kendi kendini sürür bir dalým.
Kýrýðým, içimden çýkmaz bu acý, Gün oldu baþýma hasretin tacý, Düþündüðüm zaman asýl aðacý, Ýçimi yalnýzlýk bürür bir dalým.
Ne sert kýþ ne gümrah ve gölgeli yaz, Ne ýlýk meltemler, ne keskin ayaz. Mevsimler derdime bir þifa olmaz, Ben kökünden kopmuþ çürük bir dalým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Kutsi Tecer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.