Der mola

Bir sabah erkenden, varsam daðlara
Dolana, dolana, tozlu yollardan,
Kardelen açmýþ’ mý, sorsam karlara,
O karlar kýzýp’ da, var git der mola.

Çiçekler koklarsam, kýrda bayýrda,
At koþturup durursam, yeþil çayýrda,
Ve bir de su içsem, dursam pýnarda,
O çiçek, o pýnar, çek git der mola.

Dað taþa varsam’ da, sorsam halini,
Kýzar’ mý bilmem’ ki, gönül gelini,
Bir fidan görsem’ de sorsam derdini,
Yüzeme bakýp’ da, kimsin der mola.

Çayýra çim olsam, güneþ görünce,
Çaðýrsam bir ceylan, bahar gelince,
Dað taþlar duyup’ da sesler verince,
Sesime o ceylan, kimsin der mola.

Otlakta bir görsem, kuzu koyunu,
Pýnardan bansam’ da, içsem suyunu,
Bir çoban görse ‘de, kesse yolumu,
Tanýdým ben seni, buyur der mola.


A.Yüksel Þanlý er
20 Ocak 2012-01-20
Antalya.



Sosyal Medyada Paylaşın: