Sesimden arýndým ve ufku Bir harmani gibi giyindim Kahraman bir korkaktým Kavmimin kadim tarihinde Ki onlar için umutsuzluk Kendim için haramiydim
Böyle bilindiydi bu hikâye Yarýndan bugüne kaldýydý
Tersine akan bir ýrmaktým Sözün þaþkýn serinliðinde Kendi deltasýnda boðulandým Ve sizi sevmiyorum ey kavmim Yakýn beni rüzgârýn ýslýða Islýðýn hükme döndüðü yerde
Derim ki ey kavmim, zulmünüz Payidar, yurdunuz çýðlýðýmdý Ki hükmümü kendim veriyorum Yakýn beni sesim sorulara dönmeden Küllerimin altýnda kalacak Mutluluk sandýðýnýz ne varsa
Böyle yaþandýydý bir ömür ve söz Giyotindi sözün belleðinde
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Telli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.