Aylaklar

Bütün bir gün sýrtüstü
uzanýp dere kýyýsýnda
dinledik suyun akýþýyla
kavaklarýn hýþýrtýsýný

Mor incirler kopardýk
kuþluk vakti dallardan
soðuttuk soðuk sularda
ürküterek kurbaðalarý

Öðleye doðru köylüler
bir sepet kehribar üzüm
ve domates getirdiler
bir topak da peynir

Onlar iþlerine döndüler
biz yalnýz kaldýk yine
umursamaz tarlakuþlarý
uçuþup durdu üstümüzde

Ýkindiye doðru derede
taþ sektirdik, yüzümüzü yýkadýk
bir taþ atýmý ötede
sýçrayýp kaçtý bir dað tavþaný

Akþamýn bir vaktinde
köylüler sepetleriyle
ve türküleriyle gelip
kondular dere kýyýsýna

Meþe dallarý toplanýp
ateþ yakýldý orta yere
çevirdik erafýný hepimiz
konuþtuk þundan bundan

Sonra kývrýlýp yattýlar
uyuyakaldýlar hemencecik
Ortada küllenen ateþ
gökte yürüyen ay kaldý

Uyuyamadýk biz bir zaman
Çobanlarýn çok ötelerden
gelen türkülerini dinledik
bir de kendi nefeslerimizi

Sabah erkenden gittiler
biz kaldýk yine orada
ve yine sýrtüstü uzanýp
dinledik kendimizi bir süre

Ne köylüler yüz verdi bize
ne de bütün bir gün
dere kýyýsýnda
düdüðünü öttüren çocuk
Sosyal Medyada Paylaşın: