Zamane Adamý
Ölmüþün emrine amade yaþýyor
Gürüh sýðýnmacýsý meydanlarý doldurarak
Yaratan,yaþatan ve hesaba çekecek olan Allah’ý
Göðün zindanlarýna pranagalayýp
Kör,saðýr yüreði toprak olandan
Ýmdat bekliyor
Sakýz çiðnemiyor gecenin koyulaþan karanlýðý
Baþlarken bir dem ölmüþlerimin etini yerim korkusuyla
Kardeþinin ruhunu deþifre ederek
Hýnçlý bir hazla yiyor etini ama
Ölmüþ ama ölmemiþ gibi
Amel defterini kendisi yazýyormuþ gibi
Ölenin namýna secdeye düþürüyor baþýný
Kopasýca baþýný
Kendinin haramlýðýný aklamýþ da
Baðýþlanmýþ gibi ölmüþünün derdiyle
Sadaka daðýtýyor
Ve devrediyor “devir” maskeli bir eylemle
Bir eliyle verip bir eliyle alarak
Sað ayaðýyla giriyor mescide
Sol ayaðýyla ayak yoluna
Sað eliyle yiyor içiyor sünneti seniyye diye
Kaygýlanarak
Ama ne secdelendiðini birleyip muvahhid oluyor
Ne de ayak yolunun taharetlerine uyuyor
Yediðinin içtiðinin haramlýlýðýný
Aklýna bile uðratmýyor
Zamane adamý
Ýri bir nazarlýkla korunacaðýna emin
Þeytaniliðin önde gideniyle
Ele ele yürüyor
Aklýyla düþünmediði
Yüreði ile hissetmediði duayý aminleyerek
Makbul olacaðýný umuyor