yalanlarla açýlýyor kapýlar üzüntü sökülmesi çamurdan gülüþler ve güneþten kopmuþ kor dudak
yüzünün hüznünden çalýnmýþ düþlerim altýnda boðuluyorum günbatýmý merdivenlere oturmuþ uykum yapraklara dolup taþýyor sen bunu duyuyor musun leyla‘m
güneþe uzanýp tutamadým bekleyiþ diyorum nerde olursan ol aydýnlýðý, ateþi, yakýþýný verdin bana
býrakýyorum kavrulan bu bedeni kavgalarla deliren umutlar içimde eski ben olayým kalbiyin kenarý unuttum kendimi seyrederken seni sen hala uyuyor musun leyla‘m
Sosyal Medyada Paylaşın:
cahitbozkurt Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.