GÖMÜLDÜM SUSKUNLUĞA

Gömüldüm suskunluða kendimi dinleyerek
Gördüm ki daðlar çöker içimde heyelandan
Kurur tüm ýrmaklarým derinden inleyerek
An’lar la avunurum akýp giden zamandan.

Yitiðim “sýla” denen o efsunlu menzilden
Kendimi aramaktan eskidi ayaklarým
Üç yabancý gibiyiz; aklým, ruhum, bir de ben
Ben kimim, gayem nedir? durmadan sayýklarým

Nefsim bir deli rüzgâr, hevesim gem almaz at
Hiç dönmek bilmiyorlar çýlgýn seferlerinden
Bu serseri akýþtan çaresiz kaldým heyhat
Kimse bilmez çektiðimi deliþmen hislerimden

Akýtýrým içime, saðarak gözyaþýmý
Hüzünlerle beslenir garip yalnýzlýklarým
Hayat; cilveli oynaþ, döndürür de baþýmý
Sürer ayýlmaksýzýn, sinsi sarhoþluklarým

Beynimde hafakanlar saklambaç oynuyorlar
Koþuþuyor hevesler birbiri ardý sýra
Beni örselemekten býkmýyor, doymuyorlar
Düþüyorum an be an gizemli kuyulara

Kuyular ki; Yusuf’un kuyusundan da derin
Bir tutuklu gibiyim; tutkular zindanýnda
Karýþtýrýr aklýmý; kýþkýrtarak gözlerin
Gözlerin bir cemredir alev alev; kanýmda

Kaçýnýr bakýþlarým gözlerine dalmaktan
Tutulur kalýr diye Yüreciðim ökse’ne
Yoruldum; bilmeceme cevaplar aramaktan
Aþk nedir yürek için, ayak için ökse ne?

Tutuþuyor gözlerim dalýnca gözlerine
Büyüdükçe büyüyor içimde ürpertiler
Meðer acý ve lezzet dostmuþlar birbirine
Ýnsan acýlardan da lezzet alýrmýþ meðer

Çýkýp bir dað baþýna koyuversem kendimi
Ancak böyle düþerdim týrmandýðým doruktan
Vaz geçerek yýkmaktan ellerimle bendimi
Âh! bir kurtulabilsem bu garip tutsaklýktan

Hayali düþtü yine ortasýna gecemin
Özenerek Hallâc’a “Enel Züleyha” dedim
Esiri oldum artýk üç harflik bir hece’nin
Yûsuf’um; ancak dâr’da sükûn’a erer kalbim.

Sosyal Medyada Paylaşın: