Yol Şarkıları

Geçiyor Balkan günlerim
Bir elmanýn nazik soyuluþunda.
Kalp de yaradýr, diyor ayazda türküm
Kanýyor her yola koyuluþumda.
Ölümün diþlediði bir meyveymiþ geçmiþ özlemi
Çocukluðun çürüyüp yapýþmasý deriye.
Ah, o kar fýsýltýlý bahçeler
Dedemi, amcamý, hele de babamý
Çaðýrýrlar mý geriye...

Trakya, nasýl ayrýldým senden
Sývalý kerpiç bacalardan duman tüterken.
Nasýl da camlarda kaldý süzgün gözlerin, akraba hayat.
Dur durak yok, bir daha siliyor evimi her seyahat.
Evsizin evini özlerim þimdi, eþikte gölgesiyle.
Ah o inatçý, gürlek meþeler
Kökümü, omcamý, hele de ilk sevdamý
Tutarlar mý biteviye...

Balkan içleri, bodur, kavi meþeler;
Kuru bir öksürük içimde keder.
Bir kara duygundum ya, vereme kardým sonunda.
Canýmýn içini özlerim þimdi, üþüyen nefesiyle;
Ýstanbul dönmesem sana
Dönmesem çirkin ekmek kavgasýna
Annemi aldýn, süründürüp hastane kapýlarýnda
Bir karým vardý, dað arpasý saçlý, onu da aldýn.
Dökülür þimdi ýslýðým, ayazýn ýrmaðýna.
Ah, Trakya, kumru cumalar, üveyik cumartesiler ülkesi
Cesedim dönecek elbet sana, göçmenliðe hatýra...
Sosyal Medyada Paylaşın: