Şair-i Azam

Mevki Viyana
Bir darbe-i ma’kus ile düþmüþ o yana
Hep tersine dönmüþtür onun giydigi þeyler
Hem bid-defaat!
Onlarla yatip kalkar imiþ kendisi söyler
Vaktiyle bütün Pul’da yapilmiþsa da heyhat!
Cümlesi solmuþ.
Vaktiyle siyah, þimdi fakat yemyeþil olmuþ
Bir paltosu vardir.
Tek gözlügü vardir, geceler kandilidir o.
Ya rab ne hayat!
Cepler delik az çok
Lakin ne zarar var ki delikten düþecek yok.
Bir korkusu vardir
Meyhanelerin saat-i tatili pek erken...
Bir kirli paçavrayla gezer
Mendilidir o.
Lastikleri bir baþkasinindir ki yürürken
Durmaz ayagindan çikar ekser...
Serpuþu ne festir, ne külahtir, ne sariktir
Kalpak da degildir
Bir þapka mi, haþa. O onun kendine mahsus
Bir baþka þekildir.
Keþkül gibi bir þey...
Milliyetini farik olan yok, soruyorlar:
Kimdir bu alamet, bu musibet, ne kiliktir.
Ürkütmeyelim sus...
Bir kahkaha, bir av’ava kopmakta peyapey
Bazen de müheyyâ-yi tasadduk duruyorlar.
Zül farkina bir zam!
Ancak biri vardir, ona der: Þair-i Azam!
Sosyal Medyada Paylaşın: