Bir Sefilenin Hasbihalinden
Ne idim ben, ne tabii bir kýz
Belki sahrada rebii bir kýz
En büyük zevkim, ümidim, neþem
Kýrda seyran idi, her gün, her dem
Düþünürken o büyük sahrada
Beni halk eyleyeni tenhada
Duruyorken hareketsiz, sessiz
Yere inmiþ göðe benzerdi deniz
Aksi tekbir ile dolmuþ dereler
Secde eylerdi bütün mescereler
Þebi mehtap doðar ayný þafak
Her taraf nura olur müstaðrak
Akýyormuþ gibi her suda hayat
Yüzüyormuþ gibi hep mahlukat
Uçacakmýþ gibi eflake zemin
Halden, mazi ile atiden emin
Mutmain þevk ile soldan, saðdan
Bir sataretle inerdim daðdan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdülhak Hamit Tarhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.