uçurum kenarýnda durur
þelaleye bakar ölü gözlerle
sevgiden yoksun geçen günleri düþünür
gönül mazgalýnda piþen yüreðini
ses ile söndürür
ay ýþýðýnda dar barýnaklar arýyor
ey ölüm! kýyamda ruh uçar
izdüþüme yaþam çizer renk renk
akýbeti yalýn unutuluþuyla hazan vakti
çözer gün ýþýðý cümle çileleri
rüyalarda çok gördü mehtabý
denize þavkýyordu silueti
malihülyalara kar yaðdýðýnda her mevsim
donuyordu masum güzellik
güneþ düþüyordu üzerine
erimiyordu gözleri günle yansýyordu
içini ýsýtýyordu umuduna doðan ay
dýþý kar yýlgýný mevsimlere gebe
hasret örselenmiþ ilhamýn iniþini bekliyor
tan vakti zemzem içerken bir ahû ýrmaðýndan
ilahî cennete çökecek figan kopsa
bir anki ebedilik pýnarý zannetti
kor ateþi söndürüp mor hayallere sarýldý
aþka davet o ses çaðýrýr her gece
muþtulanmýþ yaðmur göklerden savrulur
kurtulur sevgi baðýndan aþkýn yüceliðine çýkar
bu tufan ki esen acý bir rüzgâr’ la can evi yýkýlýr
hayal sýr güzlere kazýnýr
daðarcýðý kýnalanmýþ bahar kokar
kalbi halkalanýr eþsiz nurlara
sessizlik kaplar geceyi
ölüm bilir gerçeði
sen bilirsin
ben bilirim
ürpertiyi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.