Acýsý kalmýþ bir kalp, Sessiz bir opera yalnýzlýðýma yankýlanan, Depreþen acýlar, canlanan anýlar Ölünün kafasýný taþa vurana kadarki Var olduðuna inanýþý... Aynaya aldatan gözlerle bakýyorken, guk guk kuþu neler çalmýþ oysaki benden. Hiddetle kapanýyorken kapýlar, Kin ve hýrs nasýl da kör ediyor insaný. Yakmak istersin durdurduðun aný, bir kerede yanar ateþi Mektuplar yanar, ardýndan ona ait ne varsa, sonra da sen... || An ve an yalnýzlýk alnýndan öpüyorum, Beni böyle çaresiz býraktýðýn için. Yorgun, bitkin, tebessümümü çaldýðýn için de