_amansýz vakitler fire vermiyor sýzýlarý dindirmeye_
içimde kor yangýnlar
gittikçe azan çatlak dilli acýlar
b o ð u luyorum
býrakýn boynumdaki ipi...
ah! umut
neden uzak limansýn
neden teknelerim batýk
neden ýþýðý sönük fenerimin...
biliyorum
sen biçtin bu elbiseyi k a d e r
bak dökülüyor topuklarýmdan dikensi sancýlar
yorgun bir ömrün tüm aðýrlýðý omuzlarýmda
d a y anamýyorum
-susuz nehir ellerim... susak bir yoncanýn feryatlarý boþuna-
öðrendiðim tüm doðrular yanlýþ
gördüðüm her þey s a h t e
tutulduðum her aþk
y a l a ndý...
anlatmayýn
boþ masallarý
ancak geveze kargalar dinler
ruhu kirli zamanýn martaval okumasý ne garip
dünyanýn gizemi yok
uçup gitti
sýrlar...
þimdi
hüzünlü bir þarkýnýn nakaratý gibi incitir h a y a t
kirpik uçlarýmda müzminleþmiþ kederler
her gece düþlerimden
gam yüklü kervanlar gelip geçer...
ve
inadýna ben
her gece minyatür sevinçlerimi kucaklayýp
ay gülümserken penceremden
baþucumdaki kumbaramda saklarým...
karlýbirgecede
15/01/2012
firuzem