MELEKLER AĞLARSA YILDIZLAR KÜSER

yine dumanlý baþým…
her gün azar azar bölünüyorum
eskiye dönük zaman, kanatýrken usumun düþlerini
geçmiþin gölgesinden utanýyor geleceðim…



……



Tanrým!
ben korkak bir çocuktum
günahlarýmý baðýþla, hiç büyüyemedim
iyiliði, kötülüðe kurban ettiðim zamanlarda
beynimde hep sevdiklerimi kaybetme korkusu yaþanýrdý
sýmsýký tutunayým derken / günlere
vakit tümden ezer geçerdi kimsesizliðimi…




aðlarken
sessiz sessiz…
kapalý kapýlar ardýnda
en çok kýrmýzý güller acýtýrdý canýmýn incilerini
en çok serçeler üzülürdü dökülen yapraklarýma…



þimdi kanadý kýrýk melek gibiyim uçamýyorum
tüm turnalar hüzün bulutlarýna gebeyken
yeryüzüne çok uzak adýmlarým...




þehrin gölgeli yanlarýný seviyorum
bana yalnýzlýðý sevdiriyor örümcek aðlarý
hüsran çiçeklerine korkmadan dokunmayý
ve sahipsiz kedilerin mýrýltýsýný okþamayý…




eylül’ün nefesini özlüyor ellerim
sarý ve sýcak günlerin birleþiminde / ah! pastýrma kokusu
bazen annem geliyor aklýma
saçlarýmý örerken yüzüme çarpan kýnalý elleri…
kuzine sobanýn ýþýðýnda aydýnlanýrken sofamýz
of ! içtiðim tarhana çorbasýnýn sýcaklýðý…
tekrar gelsin o günler
çok özlüyorum




çocukluðumda
varlýðým kutsanmýþ melekti sanki…
her kanat çýrpýþýmda binlerce kelebek havalanýrdý
saçlarýmýn sarý tellerinden…
bir elim gökyüzünün cam mavisine
bir elim yayla çiçeklerinin kýrmýzýsýna dokunurdu




aldýrmýyorum
geçen yýllara, biten ömrüme
affet beni Tanrým!
uçup giden zamanlar yalan söylüyor
artýk çok iyi biliyorum
ben daha çocukken ölmüþtüm...










07/09/2011
firuzem




Sosyal Medyada Paylaşın: