Dolaþtým gurbetin bunca yolunu Yollar bana ben yollara alýþtým Hiç hakir görmedim Allah kulunu Kullar bana ben kullara alýþtým
Yoksulluktur elim kolum baðlayan Hasretliktir ciðerimi daðlayan Akýp akýp gözlerimden çaðlayan Seller bana ben sellere alýþtým
Gurbet elde yaðlý çörek yiyemem Kutnu kumaþ esvaplarým giyemem Dil ucuyla ben rahatým diyemem Diller bana ben dillere alýþtým
Kuru soðan olsun ekmeðim aþým Dertlerden kurtulsun çileli baþým Ferman Baba eller benim yoldaþým Eller bana ben ellere alýþtým
**************
Ferman Baba
**************
1922-1996. Göle’nin Hoþtülbent köyünde doðdu. Asýl adý Fermani Kýzýlateþ’tir. Ýlkokulu köyünde okudu.
Küçük yaþlarda türkü ve þiire ilgi duymaya baþladý. Özellikle yörede Sofu Emmi olarak bilinen Cemþit Kýzýlateþ (1886-1984) ve Celal Oðlan adýyla anýlan Celal Kýzýlateþ (1918-1959) adlý amcalarýnýn desteðiyle türkü ve þiire iliþkin bilgisini geliþtirdi. Ayný dönemlerde kaval ve bazý çalgýlarý çalmayý öðrendi.
Köroðlu, Aþýk Kerem, Aþýk Garip, Sürmeli Bey gibi hikayelerin Kuzeydoðu Anadolu aþýklýk geleneðindeki çeþitlemelerin çoðunu bilen sayýlý aþýklardan biridir. Köroðlu’nun 7 kolunu bildiðinden bugüne aktarýlmasý konusunda önemli bir kaynak sayýlmaktadýr.
Ferman Baba, uzun yýllar bir devlet kurumda çalýþtýktan sonra emekli oldu. Ankara’da öldü ve orada topraða verildi.