Onlar!
Onlar, Allah’ýn lütfuydu bu necip millete
Bir mahþer gününü yarýp gittiler,
Ardýndan aðlamaklý haným, kýz, kýzan
Bu kutlu sevdaya varýp gittiler...
Týrnak uçlarýndan, saç tellerine
Istýrap sancýsýný duyup gittiler…
Kutlu bir davanýn Ulu Hanlar’ý
“Türk ileri”, “Türk ileri” deyip gittiler…
Damla damla erirken iri kayalar
Ergenekon’dan doðup, doðup gittiler…
Yesevi Dergahý’ndan, Yunus Tezgahý’ndan
Erenler katýndan, uçup gittiler…
Kor alevlerden yalýn ayak geçerek
Ýkbal defterini dürüp gittiler…
Onlar, Allah’ýn askeriydiler,
Kefenleri yýrtýp, söküp gittiler…
…
En dar günlerde yol gösterici
Ayak izlerini koyup gittiler…
Çoban yýldýzý idiler gece göklerde,
Gündüz güneþtiler, yakýp gittiler…
Peygamber “gel” dedi, ünledi anda,
O buyruða boyun eðip gittiler…
Kürþat’a, Bilge’ye, Alparslan’a, Atatürk’e,
Denktiler, Denktaþ’týlar, fakat gittiler…
Muhittin Daðhan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.