Erken baþladýk hayata
ve geç kaldýk yaþamaya,
hem de hepsine merhaba diyecek yaþta...
Hep yasaklarýn üst katlarýnda,
hayatýn arka sokaklarýnda emzirilmiþtik seninle.
Farklý noktalarda,
baþýmýz kýble hizasýnda.
Ne çok korkular biriktirmiþlerdi sol cebimize,
hatýrlasana.
Üstüste koysan
Kaf’ý gölgede býrakýcak büyüklükte.
BÝZ gölgemizi saða çekip
karýþmasak da etliye sütlüye,
kazanýn dibi
hep BÝZe düþerdi en kömür haliyle.
Korkuttular BÝZi AÞktan,
insanlardan,
yaþanýlasý hayatlardan,
insanca yaþamaktan...
Söylesene,
neyimiz vardý BÝZim?
Neyimiz ardý?
Ýki kulaç farkla
hayata geç kalmak reva mýydý?
Yol ortasýna býrakýlan taþ gibiydik.
Haneye duvar olmak varken seninle,
ortadan kaldýrýp kenara çektiler BÝZÝ,
örüp aramýza yasak duvarlarýný.
Þimdi farklý yerlerde araftayýz,
ayný sürgünün kelepçesiyle.
Ama aynalarýmýz dönük ayný gökyüzüne.
Ayný duayla, ayný sevgiyle.
Yasaklayamayacaklarý tek þey bu iþte!
Gülþen Mavi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.