Bahardan utanarak isimsiz bir þehirde Ýnecek diyorlarsa, yele yazýklar olsun. Sessizliðin sesinden korkarak bir nehirde Dinecek diyorlarsa, sele yazýklar olsun.
Ne çýkar kararsa gün, kýrgýn ömrün dýþýnda Elbet doðacak sabah, ömrün en son kýþýnda. Ama aþk,‘‘ benden öte; bir ben arayýþýnda ’’ Sönecek diyorlarsa, küle yazýklar olsun.
Sabrýn duvarlarýný yükleyip inadýna Olmazýn ötesinden hicrederken adýna Perdesiz bir aþk için mýzrabýn kanadýna Binecek diyorlarsa, tele yazýklar olsun.
Aslý’nýn düþlerine Kerem olup girerek Ferhat’ýn gürzü ile daðlarý devirerek Mecnun’a Leyla için, küsüp sýrt çevirerek Dönecek diyorlarsa, çöle yazýklar olsun.
Aþký tutsak ederken cananýn ak tenine Bülbüller iç çekse de gülün son dikenine Küskün yediverenler topraðýn bedenine Sinecek diyorlarsa, güle yazýklar olsun.
04.10.2007
Beylikdüzü Sosyal Medyada Paylaşın:
Yavuz Dogan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.