þekilsiz uzantýsýna uyanýklýðýn yüzyýllýk karga sesleri konuyor rüyalarýmýz kimi öldürüyor
o aþýk adamlar korkudan kocaman yorgan iðneleriyle kolayca kanan gözlerine mil çekermiþ
aah, zaman o zaman deðil mi aynalar kendini mi öldürüyor kapýlarýn gýcýrdamasý da ne kendi cenazesine aðlayan o adam mý
yok yok belki sürüden kaçan bir kuþ o esinti belki aðaçlarýn arasýndan sýzan utangaç dalgaydý belki sabahý olmayan iki el iki yalvarýþtý soðuk sesti belki ama inan inan ben deðildim
Sosyal Medyada Paylaşın:
cahitbozkurt Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.