geç kalýnmýþ baharýn
kýrlaþmýþ saçlarýna dokunmuþtu
çýplak ayaklarý
gözleri toprak kokan m ü k a s
yýldýz tararken ay yüzlüsüne
saçlarýnda dilek tutar dudaklarý
masum bir çocuðun
gamzesinde açar güneþ
iþte o an !
seni seviyorum
ömr(üm)ün
öðle vaktine doðan/eþ
ruhunun en tenha kuytusunda
“spartakus” gibi tutunurum
kirpiðinden dökülen
mavi zaman artýðý umuda
kölesi olurum
bir busenin dokunduðu
gül kokulu can’a
bin yýl azat etmesen de
yüreðimin padiþahý
aþkýmýn ateþinde tavaf ettiðim adam
bizli çekimlerle nefesini tuttu evren
kýyama durdu iki cihan
ve
iki kaþýn ortasýnda yazýlý kaderimiz m ü k a s
dolun ay soyunmasý gibi parlarken geceye
yüreðimizin zincir kýran zonklamasý
mutluluða dönmüþ kýblesi
iman edercesine
sevgi secde’sinde
yaþýyoruz biz aþký