UMUT KAPISI,,

Söz nerede baþlar nerede biter.?
Dilin çaresiz kaldýðý yerdeyiz.
Ýki kelam etse söylese yeter,
Son umut peþinde,son seferdeyiz.

Bir bir dökülüyor güz yapraklarý,
Gönül arzuluyor yaz,baharlarý.
Çevirdim sararmýþ boþ sayfalarý,
Hiç bahar görmemiþ güz gülleriyiz.!

Hazan yeli vurmuþ almýþ gülleri,
Mateme bürünmüþ bülbül dilleri.
Vuslat kaf daðýnda olduktan beri,
Sevdayý yüreðe haram belleriz.

Yar yaban ellerde nadide çiçek,
Oldukça bu yüzüm nasýl gülecek.?
Kavuþmak bir yana umut bitecek,
Hayata ek sefer nöbetindeyiz.!

TÝRYAKÝ yol aldý çýkmaz sokakta,
Sözün tükendiði yeri bulsakta.
Bir bahar görmeden gün gün solsakta,
Umut kapýsýnýn eþiðindeyiz.!

08 Ocak 2012
21.25
Sosyal Medyada Paylaşın: