MENÃœLER
Anasayfa
Åžiirler
Yazılar
Forum
Nedir?
Kitap
Bi Cümle
Ä°letiÅŸim
Edebiyat Defteri
TACIMI VERMEDİM DAHA
karveçay
TACIMI VERMEDİM DAHA
Çocukluk tahttý
indim tahtýmdan
büyüdüm…
bahtýma baktým
tahtýmda kurduðum hayallerden
ne kadar da farklýydý…
o an ihanetimi anladým
büyüyünce yapacaðým dediklerimi
baktým ki hala yapamamýþým
***
köþe baþlarý tutulmuþ,
yer bulamadým
dünyanýn gidiþine ben ayak uyduramadým
paslý gülüþlere kanamadým
boþ gözlere ýsýnamadým
yalandan sözlere aldanamadým
kimselere yalakalýk yapamadým
zamanýn kadranýný yola koyamadým
akýp gitti, ben tutamadým
ömrüm neredeyse yarýlandý
ben tutunacak bir dal bulamadým
yoluma taþ koydular
taþlarý kaldýrmam sürdü uzun
sonunda o taþlardan kendime bir kale yaptým
kalemde ben mutluyum
kendimi koruyorum
dürüstlüktür benim askerlerim
kimine soðuk kimine sýcak sözlerim
***
tahtýmdan inmiþtim ama
tacýmý vermedim daha
nihayetinde
bu büyük bünyenin içinde
bir çocuk yatýyor hala…
( Dilek KARSLIOÐLU )
Sosyal Medyada Paylaşın:
karveçay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
En Çok Okunan Şiirleri
GÖKKUŞAĞI
bulutların çocuğu
ÇOCUKLUĞUMA SAKLADIM UMUTLARIMI
ben böyle de iyiyim...
UYUMUŞUM/ UYANMIŞIM
uzaktan sevmelere alışığım ben
kış yakında
BEN SÖYLEYEMEDİKLERİMDEN İBARETİM
kimse bilmiyor
...