Dünden beri bu böyle, güzeli güzel kýlan “Kaþý” ile birlikte, güzeller “gözle” güzel. Oran varsa bir þeyde, orda tat ve güzellik Her uzvu uyumluysa, bir dilber yüzle güzel.
Kiþi neye muhtaçsa, elbette onu arar Âþýk gerçek âþýksa, gözetmez kâr ve zarar Beste, güfte yok ise, sâde söz neye yarar Onca çalýnan türkü, elbette sazla güzel.
Ýnsan ise bir kiþi, evet gönül almalý Sevdiðinin kalbini, hýrsýz olup çalmalý Sâde diþilik yetmez, eli, dili olmalý Kadýn dediðin o ki, cilveyle, nazla güzel.
Bölükbaþý kim ise, düðün ondan sorulur Köroðlu çalýnýnca, kalpler küt küt vurulur Güz mevsimi gelince, düðün, dernek kurulur Bolluk, bereket ayý, her mevsim güzle güzel.
Âlimleri dâima, her an saygýyla anki Cehâlete düþman ol, ilmin aþkýyla yan ki Konuþmayan bir bilgin, kapalý kutu sanki Ýlimsiz bir þey olmaz, ilimse sözle güzel.
Salkým söðüt misâli, insan biraz eðilse Ne beklenir ki bilmem, kiþi kara câhilse Bedeni neye yarar, huyu güzel deðilse Her þeyler geçicidir, insanlar “özle” güzel…
07/12/’12 Hanifi KARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.