oysa ne çok sevmiþtin deðil mi?
bakýþlardan etkilenmiþ, sýcak bir gülümsemeye sarýnmýþtýn
bir söz ki zihnine kazýmýþtýn, aþka böyle kapýlarýný açmýþtýn
öyle temiz, öyle içtendin ya zamaný kim durdurmuþtu
yüzünde zaman zaman beliren gülümseme, ele vermiþti seni herkese
umutlarýn nar tanesi gibi saçýlmýþtý, birdi bin olmuþtu
gözlerine yerleþmiþti bir pýrýltý, içine sýðdýrmýþtýn koca bir aþký
içindeki çýkmazlar bir ona açýlýrdý, sokaklar hep ona çýkardý
paylaþmak onunla daha da deðer kazanmýþtý
yaðmur çamur ne farkederdi, onunla her þey yaþamaya deðerdi
sonunda
gün geldi
duran zaman canlandý
hýz aldý sanki, ivme kazandý
baktýn ki yýllar geçmiþ...
ve yine
gün geldi;
cellatlar aþka uzandý
dillerde suskular çoðaldý
nefret girdi bünyelere
büküldü sevginin beli
herkesin gözü önünde
aþka kýyýldý…
tahmin edemezdin deðil mi
nehirlerden taþan çýðlýklarý
gözlerinden boþalan yaþlarý
yüreðinde kopan fýrtýnalarý
uzaklarda kalan dingin havalarý
iþte
aþka kýyarlar zamansýz
suçlu sensindir, belki de o yada baþkalarý
ama cellatlar hep aþký götürür
soðuk ve karanlýk odalarda boynunu vurdurur
aþka kýyýlýr,
yine de aþk asla yalvarmaz cellata
gururuyla veda eder sana, sende yaþamaya…
( Dilek KARSLIOÐLU )
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.