Özlem Karmaşası

Yabancýyým bugün kendime
Gecenin karanlýðýnda
Denizin tam ortasýn da sallanan
Yaný, yöresi olmayan bir sandal gibi

Ne yýldýzlarým var
Göðe yapýþan
Ne bir yakamoz
Yalnýz ve ýssýzsým kendime

Ýstanbul sustu kalabalýklar içinde

Kýþ rüzgârý vurdu
Gönlüme ve düþüncelerime
Aklýmýn bana savaþ açýþý bundan

Gözlerim de yar
Kulaðým da sesi


Hasret düðümü olur insan, çözülmesi zor denklemler gibi

Özlemler ne gözden düþer
Ne yürekten
Sarar insaný
Tarumar eder bazen


Ben yosun kokardým, boðazýn tam yanýnda
Sen kent kokardýn Ankara’nýn ayazýnda

Korkularýmla karýþtým
Kibirli bir gülümsemeyim kendime
Anlamsýz sorularýmýn esiriyim
Sýðamýyorum bendime

Yumak oldum varlýðýn da
Çektikçe gelir ipi

Ben yine de
Adýnýn son harfindeyim
Tatlý bir düþ gibi



s.ç
Sosyal Medyada Paylaşın: