Mihnet
Bir ýslýk taktý güneþin peþine
Elleri örgülü bir anne büyüdü
Çerçevesinden taþtý gökyüzü ýþýklarý
Islýk yerlere saçýldý ay düþtü
Suyun soyunduðu bir hamamdan
Doydu arlanma
Daðýn gamzelerine birikti karanlýk
Gözleri konuþtu
Tüm maskeli suskunluklarý kustu
Adil bir konuþmayla baþlamak için
Çiðnedi yasaklarýný haramiliðin
Erkence haylandý umudu
Dünya dile geldi þiir
Hýçkýrdý gözleri kupkuru
Göl vakur bir yakamozla
Aydý suçunu illetinden
Þiir uyuþana kadar beyni
Kaçtý durdu mýsralara
Çatlayan damarlarý kelime
Ayaklarý yürüdü için(d)e
Baþýbozuk cümle gerinerek
Sadakatli mi bilinmez yýldýz
Yerini sabitleyerek mi parlar
Yoksa bir direniþ midir aklý
Ýþareti bölüþerek geldi akþam
En iri adam kocaman konuþmadý
Filhakika böyle midir vatan
Yoksa daha çok sabýr mý
Vakti istila ediyorken gereksiz
Bir haber gibi söylenen gazete
Hiç oralý olmadan þehrin kimliði
Yoktu ki zaten varsa da sahte
Þu bizim kýz kör topal saðýr
Saf ve en uzaðýna kadar köylü
Hiçolmaz bir namusla yaþýyor
Ucuz sebeplerle ölüme nazýr
Oðlan hýrçýn bir hýzla büyüyor
Ýþ güç hakgetire zemin aylak
Yüreðinin þimdilerde adý var
Asker dönüþü unutulur
Baðýþla beni her yerden ey tanrý
Ýkinin biri huzurunda yokum çünkü
Yarýn diye bir þey takýlý kuyruk
Beni senden alýkoyan mantýk
Düz bir deniz serdiðinde gök
Ýçine düþecek sanýrdým hep
Düþmesin diye ey tanrým
Habersiz bir yarýn umutlanýrdým
Çöksün dirlik düzeni zulmün
Çekilsin toðraðýn teninden caný
Ahdim var bir daha ölürsem
Mezarýma taþ dikmeyeceðim
Merhamet renginde kadýnlar
Damlat içimize ey tanrým
Katlanýr olsun nazlarý niyazlarý
Yoksa narýna gelip konacaðým
Dazlak daðlarý ve saçlý baþlý tepeleri
Üzerimize yürütmeden alçaklýklarý
Efelendirip gürletmeden hadsizleri
Öldür var olan canlarýmý ey tanrý
Þuh neþeli ýrmaklarý akýttýðýn gibi
Güzelleyip baharla donatarak hayatý
Sesleri þarkýlarla iþvelediðin gibi
Benide kendimle barýþtýr ey tanrý