Ne vakit yaðmur yaðsa Avucumu açýyorum göðe Yaðmur topluyorum Seni biriktirir gibi ellerimde!
Parmak aralarýmdan akýyor su Sen gibi sýzýyor yere Su sýzdýrýyor bir küp Çatlak yerlerinden
Ne vakit dilim damaðým kurusa Sensizliðim geliyor aklýma Bir çöl sürgünüdür yokluðun Vahasýz kýzgýn kumlarda
Uykusuz geçen her gecenin elleri Seni taþýr bitimsiz kederlere Saat baþý vuran gonglar gibi kalp ritmi Çýrpýnýþlarýn ardýndan bir güvercin ürkekliði Konar sol yanýma hüzün, gitmez.
Kýsacasý sevgili, Sensizliðin ertesi Ya düþük yapar hayat Ya ölü doðurur kendini.
Nüfusu hýzla azalýyor umutlarýn Ýçimde kocaman bir deniz birikti. Yüzme bilmeyen hayallerimi koyuverdim suya Ýsimsiz kahraman oldu her biri, mezarýnda.
Sosyal Medyada Paylaşın:
deniz-ce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.