GÖNÜL DEMEZ
Ey sevgilim, ne olursun mâzur gör!
Ben desem de, gönül demez elvedâ.
Sen tattýrdýn, aþký bana þu yaþta
Ben desem de, gönül demez elvedâ.
Sen desen de, gönlün demez elvedâ...
Þu dertli gönlümü gel çalma yere
Bir hayli yol aldýk geçildi dere
Dönmek yok, bu yola girdik bir kere
Ben desem de, gönül demez elvedâ.
Sen desen de, gönlün demez elvedâ...
Bu aþk biter diye, kopuyor ödüm
Söz dinlemez gönlü, söyle ne edim?
Ona vazgeç dedim, geçiremedim.
Ben desem de, gönül demez elvedâ.
Sen desen de, gönlün demez elvedâ...
As gönlümü, kumral saçýn teline
Elim bile, deðmese de eline
Öyle kapýldým ki, aþkýn seline
Ben desem de, gönül demez elvedâ.
Sen desen de, gönlün demez elvedâ...
Kovsan da Kara’ný, kapýndan gitmez
Vuslat olmayýnca, çilesi bitmez
Kara sevdâlýya, ferman kâr etmez
Ben desem de, gönül demez elvedâ...
Sen desen de, gönlün demez elvedâ...
Hanifi KARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.