Seni Beklerken

Seni beklerken
Ellerimin yükünden kurtardým bileklerini
Taþýma bundan böyle ruhumun o çalkantýlý denizlerini
Gözlerinin limanýnda demirliyim
Yüküm aðýr
Üþüyemezsin sokulduðunda
Ýçim dýþým Akdeniz

Herhangi bir kadýným
Binlerce karanfil göðsümde, yaralý
Dudaðýmda sönmüþ sigara dumaný

Seni beklerken
Bir martýya emanet ettim gökyüzümü
En iyi o sahip çýkar maviye diye
Özgür býraktým sendeki tutsaklýðýmý

Sonra bir çocuk ;gülüþü öyle sen!
Yerden çocukluðumu kaldýrýp attý
Bilmedi hiç, iki koca boþluktu gözlerim
Ýnce bir nehir, kýzýl bir deniz
Boynu vurulmuþ papatyalar gibi saçlarým
Sýnýrlarýna uzanan sarý bayraktý

Seni beklerken
Sessizliðin havanýnda kelime dövüyordu ustalar
Bir kadýn yaðmur seriyordu ipe
Balýk, kovayý deniz sanýyordu
Yollar; çingene olup yayýlmýþ þehrin göbeðine
Zaman mýydý uzatan adýmlarý?

En çok, sen uçurumken sevdim düþmeyi
Sen yaðmurken üþümeyi
Gelincik tarlalarýydý ya gülüþün
Kýrmýzýyý sevdim iþte

Düþünürken ,yavaþça geçtim önünden þehrin
Kaybolmayý sevdim, belki sen bulursun diye
Beklerken, beklemenin erdemini sevdim
Ve vurulmayý
Ölüm sensen!

Sosyal Medyada Paylaşın: