Kırmızı Ve Gece
Sönünce gecenin gözleri
Yüzleri göremezsin artýk
Uzaktaki köylere inerler
Baðýrmalarý duyarsýn
Kýrmýzý da görünmez ki gecede
Görünse de uzaktadýr
Bir küçük kýz çýkar gözleriyle gecede
Ellerinde kuru yufka kýrýntýsý
Kurt ulumalarýna çevirir yüzünü
Bakarsýn kýz yok olur
Sesi gelir uzaklardan
Kýrmýzýyý bilemez baðýramaz
Gece sakladýðý için günahlarý
Siyah insanlar kaybolamaz
O siyah insanlar kýzý alýr kaçarlar
Gece izleri çabuk örter
Ter izleri kaybolur
Sýcak birer namlu olup karanlýða baðýrýrlar
Gözler kapandý mý gecede
Namussuz bir çýðlýk gibi kýrmýzýya daðýlýrlar
Adýný söylemeyeceðim iki insan
Kýrmýzýyý çoktan giyinmiþtir
Hem yakýþmýþtýr onlara
Saf bir küfür gibidir yüzlerinde
Dönüp bakamazlar kendilerine
Elleri topraða yakýndýr
Yavaþtan çeker ellerini toprak
Aðýrlýðýna alýþýktýr
Bilir bu iki insaný
Küçük kýz bulsa da kýrmýzý giysileri
Sökemez ki yerinden
Yürekleri kaynamýþtýr geceye
Þimdi bu iki beyaz insan
Çoktan toprak olmuþtur bile
Aðlamayý bilemez büyükler gibi
Gözlerine sarýlýp geceleri
Kurt ulumalarýna yaslanýr
Onun da gözleri kýrmýzýdýr
Sonra ilk kýrmýzýyý öðrenir renklerden
Ve o çocuk yaþýnda nefret eder
Kýrmýzýdan ve geceden
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.