Asla yüreðim kadar erkek olamadým. Çýkýp yaþamýn orta yerinde, Baðýramadým tüm pisliklere. Beni küçülten, Yüreðimin büyümesiydi. Hangi mermiye sarýlýp, Onun gibi kana bulanmýþtým ki. O hep erkek’ti benden. Ruhsuz yaþantýma, Boyun eðmedi asla. O hep yumruktu havada; Ýsyankardý,þerefliydi. Yýldýz çiçeklerine uzanýrken bile, Gururluydu. Güz yapraklarýna sarýlýp kaçarken, Onun haklý mücadelesini gördüm. Dönemedim. Asla yüreðim kadar erkek olamadým. Bir küçük kýz telaþý ellerimde, Diz boyu utancýma baktým, Yüreðime sarýlýp aðladým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
misterno Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.