Ay ýþýðýna kim giydirdi yalnýzlýðý Ne vakit baþýmý kaldýrýp baksam Gözlerimin deryasýnda sönüyor yýldýzlar.
Gitmek diyor içimden bir ses! Adýmlarýn uðramadýðý uzak kentlere Belki öldürürüm unutamadýklarýmý Kýzýl bir tüy düþtüðünde beton zemine çýkardýðý ses gibi yankýlanacak sözlerim koca kulaklý saðýrlarda. ceplerime doldurduðum kýrýlganlýklarýmla karýþacaðým insan kalabalýðýna.
Bu rüzgar nasýl da dokunuyor yalnýzlýðýma Zemheriler yaðmalarken yüreðimi Karda çýrpýnan bir kar tanesi Hala ýslak hala üþüyen.
Sus diyorum! Kendime Sýyrýlma söyleyemediklerinin kabuðundan Yara alevlenir Yakýp alýr seni saçlarýnýn arasýndan.
Hayalleri kursakta býrakan o düþünce! En az senin kadar buralýyým göðsümün diplerinde Varlýðýmý yekpare etsen de geceylen Çýðlýksýzým!..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(( AY IŞIĞI )) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.