Bu mu içinden geçen? Sonsuzluk tasarýmý… Eyvah! Dedim; yalnýzlýk çeken gönül nisyanda. Bakýp göremediðin mahlûkat var bezeli. Ortaya koyduðun þey; anlatabilsen, bu mu? Her adýmda düþülen, yaþanýlan tabu mu? O’ndan nefes alýyor varlýk caný sezeli. Bu mu içinden geçen? Sonsuzluk tasarýmý…
Unuturlar nedense; hayat, hüküm sonudur. Eyvah! Dedim; uzanýp, yatarken aþiyanda. Ýnsan, baþtan koptuðu kibrinin sayesiyle Halde geçmiþi yaþar, geçmiþte geleceði. Bilmeden dalar çýkar son defa öleceði Güne dek koþturanlar kazanma gayesiyle Unuturlar nedense; hayat, hüküm sonudur.
Ve ararken hikmeti gerçek fark edilir mi? Eyvah! Dedim; ruhuma yansýyan hezeyanda. Fayda etmez her þeyi yok sayarak diklenmek. Bazýlarý ve bazý umursamaz bakýþlar Arasýnda kalýrken bulamadým çýkýþlar. Amaçsýzca çakýlýp yerlerde sabitlenmek Ve ararken hikmeti gerçek fark edilir mi?
Bu iþin püf noktasý ince elekten geçmek Eyvah! Dedim; kalmýþtým bitmez bir galeyanda. Çözmeye uðraþýrken bu zorlu bulmacayý, Birisi yaptýðýmý arkamdan hep siliyor. Yorgun muyum? Deðilim. Nefesim kesiliyor. Ben yazarým velâkin okumam, gülmeceyi. Bu iþin püf noktasý ince elekten geçmek.
Düþündükçe kendimi baþým fena zonkluyor. Eyvah! Dedim; uyanýp gördüm ki, baþý yanda. Bir meczuba benziyor bakýþýyla ayartan. Aklýndan uçup gitmiþ doðduðu gün, sabahý; Kaçýrmýþ aydýnlýðý, yaþar onca günahý. Bir ucundan biterken insandýr boyna artan. Düþündükçe kendimi baþým fena zonkluyor.
Güce yamananlarý görüp, içten “ah” dedim. Eyvah! Dedim; gölgemi gölgelere yayanda, Yanýldým, duygularým oldu didilmiþ yumak. Çaresini aradým bu iþten, keyfiyetten Kurtuluþ elbet vardý, uzak dursam gýybetten. Haksýzlýk karþýsýnda bana düþmez uyumak Güce yamananlarý görüp, içten “ah” dedim.
… -Þimdi sen çok eminsin; ikinci diriliþte Eyvah! Dedim; anlarsýn, can, geri veriliþte-
Güneri Yýldýz (Elazýð, 29.12.2011)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Güneri Yıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.